Jaarthema

Gegevens: Geschreven: woensdag 07 april 2010 13:46

DE ZEVEN SACRAMENTEN

Het Zegel van de zeven Sacramenten.

Het bovenstaande logo laat de eerste van acht? Zegels? zien van de zeven Sacamenten. In het middelpunt De verbinding tussen de Griekse letters X( CH) en P (R). Het zijn de eerste twee letters van de titel van Jezus van Nazareth: CHRistus dat wil zeggen Messias, de Gezalfde. In onze kerken leest men er vaak Pax Christi in: ?Vrede van Christus?. Links en rechts: Alfa en Omega: de eerste en de laatste letter van het Griekse alfabeth: ?Begin en Einde?.
Deze letters staan ook altijd op de Paaskaars. Daaromheen een bandkroon met parels: de zeven Sacramenten.
Vanuit dit centrum gaan in vier richtingen ?kruisvormig? waterstromen.
Zij verbeelden het leven van God dat door de Heilige Geest het wereldrond vervult. De logo?s van de zeven sacramenten zullen variaties op dit ?wijdingskruis? zijn.

VIERSPRONG - ZONDAG

Op zondag 21 november 2004, Christus ? Koning, houden we onze jaarlijkse Viersprong ? zondag. Zo presenteert eenmaal per jaar zich ons samenwerkingsverband. Op allerlei wijzen functioneert het op de achtergrond maar op deze zondag laten we ?feestelijk? ons gezicht zien. Dit jaar presenteren we ons ?Jaar van de Zeven Sacramenten?. In 2005 zullen we heel wat activiteiten rond de zeven sacramenten organiseren en we hopen natuurlijk op een actieve deelname van onze parochianen.

Men noemt de Katholieke Kerk vaak een ?sacramentele kerk? . Het leven van onze kerk wordt het meest intens ervaren rond de viering van de sacramenten. De zeven sacramenten: Doop, Vormsel Boete, Eucharistie, Huwelijk, Priesterschap en Ziekenzalving, begeleiden het leven van de katholieke christen. In de laatste decennia is veel in de kerk veranderd. Haar leer is onveranderd, maar de wijze waarop de sacramenten worden gevierd, heeft veel veranderingen ondergaan. Het is heel belangrijk met elkaar over de sacramenten na te denken, informatie tot ons te nemen, en vooral ook, ze op een speciale wijze te vieren. Op de Viersprongzondag maken we daarmee een begin.

Op Christus Koning voltooien we weer de Pelgrimage van Jezus met zijn leerlingen naar Jeruzalem. Daar wacht de Heer een feestelijk onthaal door de kinderen. Maar het loopt uit op zijn verbanning uit de stad en Kruisiging op de berg Golgotha. In de viering is de sc?ne van de Heer, stervend aan het kruis, de evangelietekst. Door de heilige Geest leeft de verrezen Heer in de Kerk voort. In de vieringen van de Sacramenten ontmoeten we de Verrezene. Het middelpunt, oorsprong en doel van de sacramenten is de levende Christus. Door de sacramenten zijn we met Hem in het Paradijs, Het Kruis wordt verbonden met de boom des levens. De sacramenten zijn daarvan de levenschenkende vruchten. De rijke symboliek van het feest van Christus Koning verplaatst ons in de geest naar het Hemels Jeruzalem, de stad van de vrede, waar de bomen des levens groeien en bloeien langs de waterstromen. Deze viering is door alle vier parochies voorbereid, het koor is samengesteld uit koren uit de parochies, en er zal een gezamenlijk voorbereide kinderwoorddienst zijn.Na de feestelijke viering gaan we in de verschillende parochiegemeenschappen nadenken over de wijze waarop we de zeven sacramenten een plaats geven in het kerkelijk leven maar vooral ook hoe ze een inspiratie vormen voor ieder van ons in het leven van alle dag.
Pastoor

BOUWEN OF BREKEN

Het jaarthema ?de zeven Sacramenten ? heeft al heel wat mensen in beweging gezet. De verschillende Catechesegroepen hebben het thema opgepakt en de dames van het Katholiek Vrouwengilde zijn druk bezig met een eigen Hongerdoek voor de Veertigdagentijd. Het thema van het doek is Bekering en Verzoening. In het midden is Christus, de Verrezene afgebeeld. Eromheen positieve en negatieve ?drietallen?. Bouwers en brekers van Gods Rijk. Een heel actueel thema in onze dagen. Hoe gaat het verder met Nederland, met onze wereld? Hoe kunnen we de opbouwende krachten versterken?

Omdat de Sacramenten zo centraal staan in het leven van de Katholieke kerk is het belangrijk dat we ons bezinnen op de betekenis ervan in onze dagen. Jammer was dat op de avond voor iedereen, waarop naast een diaserie het unieke kaartspel over de sacramenten dat door pastor Draisma is ontwikkeld gepresenteerd werd, te weinig mensen aanwezig waren. We zullen het programma zeker nog eens aanbieden.

In de maand februari gaan we nadenken over het Sacrament van het Heilig Doopsel. Op zondag 13 februari zal het Doopsel in de eucharistie bediend worden en we werken aan een tentoonstelling inde kerk over de verschillende aspecten van de Doop.
De Veertigdagentijd is in feite ??n voorbereidingstijd op het Sacrament van de inwijding in de Kerk van Christus. Elke zondag behandelt en ?viert? een aspect van het Heilig Doopsel.
Naast de Doop komt ook het Heilig Vormsel aan de orde.
Op zondag 27 februari komt Bisschop Eijk naar Bolsward voor de bediening van het Sacrament van de Heilige Geest. Een bemoediging voor onze jongens en meisjes die een plaats gaan zoeken in de maatschappij.
Intussen is een groep van 24 kinderen gestart met de voorbereiding op de Eerste heilige Communie. Het is een vrolijke en enthousiaste ploeg met zeer betrokken ouders. Op Maria Lichtmis hebben de kinderen zich al gepresenteerd. We hebben hun namen gehoord en hopen dat de Maaltijd van Jezus een bron van kracht en inspiratie mag worden in hun verdere leven. Zo zijn de Sacramenten ook tekens van hoop voor kerk en wereld.
Pastoor.

AVOND: 'DE ZEVEN SACRAMENTEN'

In navolging van ons grote project ?Zeven Werken van Barmhartigheid? en het thema Pelgrimage van het lopende jaar, gaan we in 2005 de Zeven Sacramenten centraal stellen. Op dinsdag 7 september is de eerste voorbereidende bijeenkomst geweest. We konden een groot aantal mensen uit de parochies van de Viersprong verwelkomen. Een positief signaal: blijkbaar is het werken met de zeven werken van barmhartigheid als goed ervaren.

Pastor Draisma leidde de avond in met een overzicht van de sacramenten als vieringen van de grote momenten van het leven en ontmoetingen met de levende God. Hij vertelde dat onze protestantse broeders en zusters slechts Doop en Avondmaal\Eucharistie als sacramenten erkennen.

Vanaf februari worden de verschillende maanden aan een sacrament gewijd. Bij elk sacrament worden verschillende groepen in de parochie betrokken en activiteiten georganiseerd waarbij iedereen wordt uitgenodigd. Een van de doelstellingen van het project is dat over elk sacrament een folder met informatie voor de parochianen beschikbaar komt. In deze folder wordt de betekenis van het sacrament belicht, de wijze van vieren besproken en praktische informatie gegeven.

Pastoor van der Wal liet aan de hand van een schema van acht trappen zien dat de sacramenten te maken hebben met alle niveaus van het bestaan. Ze vormen als het ware een verdichting van het hele menselijke leven.

Deze visie op de sacramenten maakt dat we de ?heilsgeheimen? kunnen verbinden met alle aspecten van ons bestaan. Een sacrament is niet alleen een gebeuren in de kerk, meest toegediend door een priester, het zijn inspiratiebronnen voor ons handelen en geloven, alle dagen van ons leven. Alleen zo zijn de sacramenten geschikt voor een jaarproject waarbij alle werkgroepen en alle parochianen betrokken kunnen worden.

Pastor Kamsma leidde daarna de activiteit in de verschillende groepen in. Gevraagd werd om per sacrament de verschillende aspecten te analyserend en te bespreken welke werkgroepen bij de verschillende sacramenten betrokken kunnen worden. Dit bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn.aan het sacrament van de zieken, leidde tot verwondering.

Aan het eind van de avond klonk applaus ten teken dat iedereen enthousiast was geworden voor het nieuwe project dat, zo hopen wij, de beleving van ons geloof intenser en rijker zal maken.

De Pastores

Voor de meeste deelnemers was de betekenis van de sacramenten vooral beperkt tot het kernmoment. Dat het biechtsacrament te maken heeft met verzoeningsmomenten tussen mensen was niet direct duidelijk, dat je elke keer dat je bidt, het voedsel klaarmaakt, of een liefdedienst bewijst een aspect van het algemeen priesterschap beleeft, werd met ongeloof aanhoort, dat elk ziekenbezoek je doet deelnemen

1. HET HEILIG DOOPSEL

Het Zegel van het Heilig Doopsel.

De Weg van het Heilig Doopsel

De opbouw van de doopviering is ontleend aan de ?weg? liturgie zoals die gebruikelijk was in de vroege kerk. Onderweg van doopkapel naar basiliek vierden en leerden doopleerlingen, gelovigen en voorgangers de nieuwe geboorte en inwijding tot Christenmens.

Ontvangst en Naam

De liturgie begint met de ontvangst buiten de kerk,
De pastor vraagt naar de naam.
De dopeling wordt getekend met het Kruis op het voorhoofd; vanaf het begin staat de weg in het teken van Kruis en Verrijzenis.
Dan gaat de stoet op weg naar de plaats waar het Woord van God zal klinken.

Het Woord van God

Als het Evangelie heeft geklonken overdenken we het woord van God en bidden we de voorbede voor de kerk, de wereld en de dopeling.
De litanie van de heiligen verbindt ons met Gods Volk onderweg door alle tijden en overal op aarde.

Kracht op Weg.

We vervolgen de liturgie met de bemoediging voor onderweg ?door de woestijn?: handoplegging, zalving met catechumenolie en zout. Gesterkt gaat de stoet zingend op weg naar het doopvont.

Wijding van het water

Bij het doopvont aangekomen wordt het water gewijd.
Het wordt verbonden met de Jordaan waarin eens Jezus het heilig Doopsel ontving.
Water symboliseert leven en dood. In het gebed wordt de levenschenkende kracht van het water naar boven geroepen.

Afzwering en Geloofsbelijdenis.

Verbonden met Jezus in de woestijn zegt de dopeling nu driemaal toe zich te zullen verzetten tegen het kwaad en te zullen kiezen voor de weg van het Evangelie.
Daarna antwoordt hij driemaal met ?ja? op de geloofsbelijdenis van de apostelen.
Bij een kinderdoop worden de vragen door ouders en peten beantwoord.

De Doop.

Als de dopeling ja heeft gezegd op de vraag of hij gedoopt wil worden wordt hij driemaal in het water ondergedompeld of driemaal met water begoten. Daarbij klinkt de doopformule:
?Ik doop u in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.?

Heilig Vormsel of Zalving

Na de Doop volgt bij de Volwassendoop het Heilig Vormsel.
Bij de kinderdoop de zalving met het Heilig Chrismon.
Deze zalving verbindt de pasgedoopte met Christus ?de Gezalfde? en is een roeping als ?koning, priester en profeet? te leven in het beloofde land, het koninkrijk van God.

Witte kleed en Doopkaars

Het witte kleed en de doopkaars symboliseren het nieuwe verrijzenisleven en het uitstralen van Christus licht als burger van Gods rijk.
Een gedoopt kindje ontvangt de Effetha-zegen, de oproep om te luisteren naar Gods woord.

Het Altaar,

In het wit gekleed, de brandende kaars in de hand, gaat de pasgedoopte op naar het altaar, beeld van het nieuw Jerusalem, de stad van God.
Aan het altaar wordt de Eucharistie gevierd waarin de pasgedoopte Brood en Wijn ontvangt.
Bij een kinderdoop wordt het Onze Vader gebeden en de zegen gegeven.

2. HET HEILIG VORMSEL

Het Zegel van het Heilig Vormsel.
Het Heilig Vormsel
Het Pinkstersacrament
Mei: Het Sacrament van Het Heilig Vormsel

In de Meimaand gaan we nadenken over het Heilig Vormsel. Voor onze Parochie wat vreemd omdat al vele jaren de Vormselviering in de maand maart hebben. Het Vormsel is het Sacrament van de Heilige Geest en de Pinksterviering is bij uitstek het feest van de heilige Geest.

Bij de toediening van het Sacrament van het heilig Vormsel worden we gezalfd met olie van de olijfboom gemengd met geurende balsem. Dit ritueel gaat terug op de zalvingen van koningen en priesters in het Oude Verbond. De Isra?lieten zagen uit naar de komst van de Verlosser, de ware Priester en Koning, die het Rijk van God op aarde zou brengen. Hij zal de Gezalfde van God zijn. Gezalfde is in het Hebreeuws: Messias, en in het Grieks: Christus.

De leerlingen van Jezus herkenden in Jezus van Nazareth deze Gezalfde. Pilatus liet het op een plankje boven Jezus hoofd schrijven: de Koning der Joden.

Jezus werd Gekruisigd maar God wekte Hem op uit de dood en Jezus is voor ons een levendmakende Geest geworden.

Op Pinkster werden Jezus leerlingen door God gezalfd met de Heilige Geest en door het Heilig Vormsel wordt deze Geest van generatie op generatie doorgegeven. Door het Heilig doopsel behoren we tot Gods Heilige natie, tot het koninklijk priesterschap. Voorwaar geen geringe pretenties!

Het heilig Vormsel vervult ons van de Geest die in Jezus was en geeft ons kracht om in deze wereld op te komen voor het goede.
Door het Vormsel worden we geroepen tot onze koninklijke taak: We zijn tot vrijheid geroepen en dragen zelf verantwoordelijkheid voor onze daden. Het is onze opdracht op als Christen onze levensopdracht in kerk en maatschappij te vervullen. We worden, mannen en vrouwen geroepen tot onze priesterlijk levensopdracht: mens van gebed zijn, het evangelie verkondigen in woord en daad en ons in te zetten voor Gods kerk op aarde. Tenslotte heeft elke gevormde een profetische taak: strijd tegen onrecht, opkomen voorgerechtigheid.
Wegwijzer zijn naar het Koninkrijk van God. Kortom: Christen zijn is bewust mens zijn. Genoeg om samen over na te denken!

Pastoor

3. BOETE EN VERZOENING

Het Zegel van Boete en Verzoening.

Het zegel van de Boete en Verzoening

In de maand maart staat in het kader van de Paasvoorbereiding het Sacrament van Boete en Verzoening centraal. ?Bezien wij ons eigen gedrag staat in de Klaagliederen op het omkeermoment. We kunnen jammeren en klagen maar als er iets moet gebeuren staat het beroep op de eigen verantwoordelijkheid bij de Christenen voorop. Niet afschuiven op Gods ingrijpen, niet wachten op initiatief van de sterke staat maar zelf aanpakken vanuit de opdrachten in Doopsel en Vormsel. Daarom is een viering in de maartmaand mede voorbereid door de VOM groepen in onze parochies.
Daarnaast is er de biechtmogelijkheid door contact op te nemen met een van de priesters Pastoor van der Wal of Pater Saris en de Boeteviering op dinsdag in de Goede Week.

Het ?zegel? van het Sacrament heeft de volgende symboliek: het hoofdmotief vormen de twee ?sleutels van Petrus?, symbool van de opdracht te ontsluiten, vrij te maken en nieuwe kansen te geven, ofwel af te sluiten en te overwinnen. Het ?viersprong? kruis dat de achtergrond vormt is het Jacobuskruis. Symbool van de boetetocht, de weg van zuivering, verlichting en nieuw leven. ?Het zwaard? naar beneden symboliseert het Woord van God dat alles doordringt en onze diepste beweegredenen ontrafelt: het biechtgesprek - of de analyse van de maatschappij -. Naar links en rechts: lelies als de stralen van de nieuwe morgen. Keuzes en nieuwe kansen en mogelijkheden. Naar boven: de lelie als levensboom. Het opleven van de mens die vergeving heeft ontvangen en zich heeft verzoend met zichzelf, God en de mensen. De roos in de midden symboliseert de liefde die een goed gesprek draagt, de openvouwende, opbloeiende ziel, de bloeiende steppe ?n de zwijgplicht. Voorwaarde voor elk goed gesprek is dat je weet dat je je gesprekspartner kunt vertrouwen. Zo laat het zegel de helende en vernieuwende kracht van het boetesacrament en van elk goed pastoraal of persoonlijk gesprek zien.

Het zegel van de Boete en Verzoening

In de maand maart staat in het kader van de Paasvoorbereiding het Sacrament van Boete en Verzoening centraal. ?Bezien wij ons eigen gedrag staat in de Klaagliederen op het omkeermoment. We kunnen jammeren en klagen maar als er iets moet gebeuren staat het beroep op de eigen verantwoordelijkheid bij de Christenen voorop. Niet afschuiven op Gods ingrijpen, niet wachten op initiatief van de sterke staat maar zelf aanpakken vanuit de opdrachten in Doopsel en Vormsel. Daarom is een viering in de maartmaand mede voorbereid door de VOM groepen in onze parochies.

Daarnaast is er de biechtmogelijkheid door contact op te nemen met een van de priesters Pastoor van der Wal of Pater Saris en de Boeteviering op dinsdag in de Goede Week.

Het ?zegel? van het Sacrament heeft de volgende symboliek: het hoofdmotief vormen de twee ?sleutels van Petrus?, symbool van de opdracht te ontsluiten, vrij te maken en nieuwe kansen te geven, ofwel af te sluiten en te overwinnen. Het ?viersprong? kruis dat de achtergrond vormt is het Jacobuskruis. Symbool van de boetetocht, de weg van zuivering, verlichting en nieuw leven. ?Het zwaard? naar beneden symboliseert het Woord van God dat alles doordringt en onze diepste beweegredenen ontrafelt: het biechtgesprek - of de analyse van de maatschappij -. Naar links en rechts: lelies als de stralen van de nieuwe morgen. Keuzes en nieuwe kansen en mogelijkheden. Naar boven: de lelie als levensboom. Het opleven van de mens die vergeving heeft ontvangen en zich heeft verzoend met zichzelf, God en de mensen. De roos in de midden symboliseert de liefde die een goed gesprek draagt, de openvouwende, opbloeiende ziel, de bloeiende steppe ?n de zwijgplicht. Voorwaarde voor elk goed gesprek is dat je weet dat je je gesprekspartner kunt vertrouwen. Zo laat het zegel de helende en vernieuwende kracht van het boetesacrament en van elk goed pastoraal of persoonlijk gesprek zien. Een belangrijke activiteit in het kader van het Sacrament van Boete en verzoening was het maken van hongerdoeken door speciale werkgroep in de vier parochies van de Viersprong.

Het Hongerdoek
Als pastores hebben we, in het kader van de Sacramenten als kracht tot verandering en vernieuwing, nagedacht over een hongerdoek voor de veertigdagentijd. Verschillende groepen in de Parochie van de Viersprong worden bij het project betrokken. Centraal staat de Verrezen Mens Jezus Christus, de nieuwe Adam. Eromheen symbolen en beelden ontleend aan de Matteuslezingen van de Veertigdagentijd en aan de moderne maatschappij ver weg en dicht bij. Het geheel is een oproep te blijven geloven in de wereld die Gods schepping is en waarin de mens een grote opdracht heeft. Een opdracht die vraagt om bekeren, verandering en vernieuwing van leven en maatschappij. Om geloof in een God die zich in Jezus van Nazareth intens met ons heeft verbonden. ?Opdat wij nieuwe mensen worden?.

Pastoor.
VERSLAG VAN HET MAKEN VAN HET HONGERDOEK

Vrijdagmorgen 14 Januari half tien kwamen op verzoek van de pastores vele dames uit de vier parochies in de parochiezaal bijeen om te horen wat de bedoeling was van het maken van een hongerdoek.
Pastor Kamsma en Pastor Draisma lieten ons een schets zien waar het gehele hongerdoek was te zien. Het was in 9 delen verdeeld zodat ieder een deel voor zijn rekening kon nemen. Eerst werd uitgelegd waar ieder deel voor stond het leek nogal ingewikkeld en een flinke klus waar een hoop tijd in zat. Maar Pastor Kamsma zei het is niet de bedoeling dat het gehele doek Aswoensdag 9 Februari klaar moet zijn dat kunnen we jullie niet aandoen. Dat was al een hele geruststelling. Germa Kamsma had witte lakens van de wasserij op de kop getikt en die moesten geverfd worden maar dat werd te duur. Toen was er een van de dames die zei we kunnen ze een nacht in de thee laten staan dan worden ze wat cr?me. Door Draaisma nam dat karwij op zich. Ze zette een grote wasketel met water op het vuur en maakte daar thee van en liet daar de lakens vervolgens in trekken met goed gevolg. Dat was stap 1.
Dinsdag 18 Januari kwamen we weer bij elkaar. Door Draaisma was als leidinggevende aan gesteld. Ze had al 9 delen geknipt en een ieder zocht een onderwerp uit wat haar het beste toe leek.

Jannie v/d Weide nam de hoofdrol op zich dat was de Christus figuur in het centrum.
Lien Scheltinga. Symbool: Het Joodse, Christelijke en Islamitische geloof.(onder Jezus )
Jeltsie v/d Werf. Symbool: Geloof Hoop en Liefde ( boven Jezus).
Jo Visser: Symbool: de vruchten verleidingen :Seks, Status, en Teveel geld.(Links boven)
Hennie Brouwer. Symbool : de auto op de vrucht.
Anneke Huitema. Symbool: de vlammen knippen enz.
Door Draaisma Symbool de drie vlammen Fanatisme, Fundamentalisme onverdraagzaamheid.

Henny en Anneke tonen het Hongerdoek
Marga Lotstra. Symbool :Lazarus, Martha en Maria.
Claartje Veltman. Symbool : Viering Palmpasen Drie vrolijke kinderen.
Cielia Bosma. Symbool: waterdruppels met ongeloof wanhoop, en haat.
Mieke Draaisma. ; Symbool Wolken met Leugen, ongerechtigheid,slechtheid.

Er werd druk getekend en gevraagd aan elkaar hoe het precies bedoeld was.
Af en toe kwam Pastoor v/d Wal even om de hoek kijken en daar vuurden wij onze vragen dan op af b.v. hoe beeld je macht uit of status of seks ja ....dat aan een Pastoor. Er werd die middag heel wat afgelachen. Nadat een ieder het wel zo,n beetje in de smiezen had ging men naar huis om thuis verder aan de slag te gaan.
Woensdagmiddag 19 Januari half twee kwamen we weer bijelkaar in de parochiezaal en gingen we weer vrolijk aan de slag ik zeg met opzet vrolijk want zagen we het eerst wat duister in. En dachten sommigen als het te moeilijk word trek ik me terug. Maar de stemming werd steeds ontspannender. We hielpen elkaar nog een beetje met de juiste invulling van het simbool we tornden iets los en naaiden het weer een beetje anders want ja dit hadden we nooit eerder bij de hand gehad en we wilden toch wel goed voor de dag komen al zijn we maar gewone huisvrouwtjes. De dames die geen zigzag machine hadden konden hun werkje laten liggen en werd het door Jo en Door gestikt die hun naaimachines daar hadden staan.
Donderdagmiddag gingen Door en Jo de symbolen op de symbolen zigzaggen. Half 5 gingen we met een tevreden gevoel naar huis.
Dinsdagmiddag 25 Januari kwamen de dames met hun kunst stukjes opgetogen naar de parochiezaal. Alles werd goed bekeken en bewonderd en goed gekeurd door ons allen.
Tot Claartje opgetogen binnen kwam met de spelende palmpasen kindertjes dat was prachtig. heel kleurrijk en vrolijk en mooi gedaan, maar wat was het geval de poppetjes waren op het verkeerde doek genaaid Claartje was thuis zo spontaan aan de slag gegaan dat ze een verkeerd stuk stof van haar eigen lappenmand had genomen. Geen paniek Jammer voor die spelende kinderen maar Claartje knipte ze alle vier eraf. Zonder ze te verwonden en ging naar huis om een goed uur later terug te komen met het goede stuk doek met de poppetjes die nog even vrolijk dansten als weleer. Dit was even een leuk intermezzo.

Vervolgens gingen we de 9 delen op het grote laken spelden en rijgen.
Dat ging volgens plan en om half 5 gingen we ,nog steeds tevreden, naar huis.
Donderdagmiddag 27 Januari gingen we weer verder.Doordat het nu allemaal machinewerk was hoefden de andere dames niet perse te komen.Dus naaide Door de delen op het doek en Jo stuurde wat bij.Af en toe kwam ook de koster even kijken en vroegen hem hoe hij het doek op de lat wilde bevestigen. Anton zei ?oh dat doe ik gewoon met pinaises?.daar hadden wij onze twijfels over omdat het al met al toch aardig zwaar werd. Maar ja wie zijn wij!
Dus wij werkten het geheel af met biesband en zoom aan de onderkant voor een buis of iets dergelijks. We hadden gedacht klaar te komen maar het werd al wat laat dus zeiden we. Volgende week maar afmaken.
Zaterdag 29 Januari zijn we toch nog even bezig geweest om een deel er af te tornen want het kwam niet mooi uit en dan heb je later spijt dat je het niet hebt gedaan.
Dinsdagmiddag 1 Februari de laatste loodjes dachten we. Het doek werd gestreken de twee poppetjes werden geverfd althans hun gezicht de een werd een jood dus wat bruin en de andere een neger of zoiets. Er waren wat meer dames gekomen om te zien naar het eind resultaat. Uit de reacties van de dames en ook van Pastoor werd besloten om het doek niet met punaises op te hangen maar met lussen. Nu daar ging de koster ook mee akkoord .
Maar dat hield wel in dat we het vanmiddag nog niet klaar kregen want we moesten nog voor ons dagelijkse kost zorgen. De lussen werden door Marga thuis gemaakt en we spraken af dat we die er Vrijdag 4 Februari aan zouden zetten en zo geschiede het dat het hongerdoek op Vrijdag 4 Februari was voltooid.
En dat wij het met zijn allen toch een hele leuke bezigheid hebben gevonden.!!!
Groetjes Jo Visser.
Het Hongerdoek in de Franciscukerk
Hongerdoek in de Sint Werenfriduskerk in Workum.

4. DE HEILIGE EUCHARISTIE

Het Zegel van de Heilige Eucharistie.

INLEIDING HEILIGE EUCHARISTIE

In de maand april staat het sacrament van de Eucharistie centraal. Het sacrament waarin de verrezen Heer in tekens van brood en wijn in ons midden verschijnt. Een geloofservaring, niet rationeel uit te leggen. Onbereikbaar voor ons denkvermogen. En daarom voor veel mensen zo moeilijk. Maar is een mens alleen een denker?

Toen ik met een groep ouders van jonge kinderen sprak over de eucharistie, werd duidelijk dat men in de eucharistie vooral ervaren kon wat er gebeurde. En dat het sacrament uitleggen geen extra waarde gaf. Wel het delen van de verschillende ervaringen in het sacrament. En dat is ook wat het zo moeilijk maakt: het sacrament is niet eenduidig, niet voor iedereen hetzelfde. Er zijn meerdere aspecten in een sacrament te ervaren. In het sacrament van de eucharistie is dat o.a. het gemeenschapstichtende ( en daar hoort de vredeswens bij), het breken en delen, ook met anderen die er niet bij aanwezig kunnen zijn (de diaconie), de dankbaarheid naar God, voor het offer van zijn Zoon, de bevrijding van lijden en dood, geestelijk voedsel voor onderweg, de verbondenheid met mensen van over de hele wereld, en de verbondenheid van mensen door de hele geschiedenis heen (verleden, heden en toekomst), kind van God zijn, ??n worden met de Heer zelf, de Heer zelf in ons midden ervaren, de liefde van God ervaren. En het is niet vreemd, dat mensen de kracht van de eucharistie ook in een communieviering beleven.
Deze geloofsrijkdom mag ons elke keer weer sterken en kracht geven om het leven te vieren met elkaar. Om te proberen iets van dat Rijk van God te laten oplichten in onze tijd, in onze wereld. Zoals Jezus ons heeft voorgedaan.
De Paastijd, de tijd tussen Pasen en Pinksteren, is een prachtige tijd om hier extra bij stil te staan.

Pastor Germa Kamsma-Kunst.

5. HET HEILIG HUWELIJK

Het Zegel van het Heilig Huwelijk.

Juni: Het Sacrament van het Heilig Huwelijk

Juni is de maand van de bloei van het graan en van de vruchtzetting. Als het flink regent spreken de Japanners van de ?Tsj?g??: de Pruimenregen. De milde regen van juni doet de vruchten zwellen. De bloei van het graan vraagt om zonneschijn. Alles op zijn tijd: een tijd van zon en een tijd van regen. De maand juni past daarom goed bij het huwelijk. De maand juni is genoemd naar de degelijke Romeinse goden Juno, de standvastige beschermster van de huwelijkstrouw en het huisgezin. De meer dartele Venus hoort bij de meimaand. In onze tijd trouwen mannen en vrouwen meest als ze rijpheid van Juno bereikt hebben.

Hier stuiten we al op het eerste verschil tussen de katholieke huwelijksleer en de moderne cultuur. In de ogen van de kerk heeft de sexualiteit haar eigen plaats binnen het huwelijk, binnen de beschermende en behoedende beperkingen van verantwoordelijkheid, wederzijdse liefde en trouw. Een goed geregelde ?papatax?, voor een ongehuwde en afwezige vader, is een mooie oplossing maar een vader die er trouw en liefdevol is voor zijn vrouw en kinderen, is oneindig veel meer het beeld van de Vader die in de hemel is.

In de katholieke en orthodokse kerken heeft het huwelijk de heilige status van Sacrament. De liefde tussen man en vrouw is een plaats van Godsontmoeting. Ook in de wijze waarop gehuwden elkaar trouw blijven, respect voor elkaar bewaren en elkaar bijstaan in goede maar speciaal in kwade dagen is vaak bewonderenswaardig en bemoedigend. De werken van barnhartigheid worden in een goed gezin beleefd. Wat we voor elkaar doen, doen we voor God. Ook hierin is een gezin een vindplaats van het Evangelie en van Gods aanwezigheid.

Natuurlijk hebben ook andere samenlevingsvormen grote waarde, natuurlijk is God ook daarin aanwezig, maar in een Christelijk Huwelijk, voor de Kerk gesloten, brengen we die grote en hoge waarden onder woorden en vragen we Gods zegen over het huwelijksverbond.

In de vieringen en werkgroepen zal deze maand aandacht aan dit helaas zo zwaar onder druk staande Sacrament worden gegeven.
Het ?Zegel? van her huwelijk symboliseert in de twee ringen de twee mensenlevens die met elkaar verbonden zijn. De middelste cirkel is het samen zijn van man en vrouw als bron van leven. De ringen vormen in het midden een mandorla. In de mandorla veschijnt God, gesymboliseert in het zegenkruis. De lelievormen in de buitenring symboliseren het nieuwe?, ontspruitende? leven en het vuur van de liefde dat ook ?naar buiten? werkt.
Pastoor

Zegel van het Heilig Huwelijk

6. HET PRIESTERSCHAP

Het Zegel van het Priesterschap.

September, het Priesterschap centraal

Na de vakantieperiode (wij hebben een prachtige fietsvakantie gehad door Nederland en Duitsland: alle gebeden voor goed weer zijn verhoord!) pakken we in de maand september het jaarthema weer op: de sacramenten.Deze maand staat het sacrament van het Priesterschap centraal. Wanneer we aan dat sacrament denken, denken we in eerste instantie aan de priesters, die hun ambt uitoefenen. Het ambtelijke priesterschap. Maar sinds het Tweede Vaticaans Concilie (jaren zestig) ligt de nadruk ook op het algemeen of gemeenschappelijk priesterschap van alle gelovigen. Niet alleen de priesters hebben een priesterlijke taak, ook de gelovigen. Al verschillen de taken van beide groepen wel qua invulling.

In de Catechismus voor de Katholieke Kerk staat: terwijl het gemeenschappelijk priesterschap van de gelovigen zich verwezenlijkt door de ontplooiing van de doopgenade in een leven van geloof, hoop en liefde, een leven volgens de Geest, staat het ambtelijk priesterschap ten dienste van het gemeenschappelijk priesterschap en heeft het betrekking op de ontplooiing van de doopgenade van alle christenen.

Het algemeen priesterschap van alle gelovigen uit zich in een leven volgens de heilige Geest, een leven in geloof (gebed), hoop (toekomstgericht, doorgeven van traditie) en liefde (voor de medemens en de Schepping). Deze priesterlijke taak hebben alle christenen. En de taak van de priesters is om hen daarbij ten dienste te zijn, in de bediening van de sacramenten en in de uitleg van de leer en de traditie. Het zijn niet alleen de priesters die de kerk verder mogen dragen, maar alle christenen mogen de kerk verder dragen. En dat het tegenwoordig geen makkelijke taak is, die van het priesterschap, dat klopt. Maar maken vele handen geen licht werk? En er zijn zeer vele, eenvoudige manieren, om aan de priesterlijke taken vorm te geven. In de kerk, in de parochiegemeenschap, maar ook gewoon thuis en op het werk.

Pastor Germa Kamsma-Kunst.

7. HET SACRAMENT VAN DE ZIEKEN

Het Zegel van het Sacrament van de Zieken.

Het Sacrament van de Ziekenzalving

In de drie ?Godsdiensten van Abraham?; Jodendom, Christendom en Islam, is zorg en aandacht voor de zieken en lijdenden een heilige opdracht. God zelf ontmoeten we in en bij de zieke. In de Joodse traditie mag men bij een zieke in alle talen bidden. Bij het gewone gebed dragen de engelen het gebed naar God, bij de zieken is God zelf aanwezig. En God kent alle talen. Jezus vereenzelvigt zich met de zieke als Hij bij de werken van barmhartigheid zegt: ?Ik was ziek en gij hebt Mij bezocht?.
Daarnaast staat de gedachte dat ziekte te maken heeft met sterven en dood. Een zieke bevindt zich in het doodsgebied. Jezus gaat de strijd aan met de machten van zonde en dood, daarom horen we zoveel genezingsverhalen in het Evangelie. In het Evangelie van Marcus krijgen de leerlingen de opdracht zieken te genezen door ze de handen op te leggen en te zalven met olie.
Vooral in de franciscaanse traditie krijgt de zorg voor de zieken grote aandacht. Een van de eerste wijzen waarop Franciscus Christus navolgt in bij het verzorgen van melaatsen. Niet toevallig zijn veel ziekenhuizen naar Franciscaanse heiligen als Elisabeth en Anthonius genoemd. In de brief van Jacobus worden de christenen uitdrukkelijk opgeroepen de zieken te zalven, met hen te bidden en de zonden te vergeven. ( Jac 5, 14-16).
Het zalven van de zieken gaat terug op de oosterse geneeswijzen. De Barmhartige Samaritaan in de parabel giet olie in de wonden van de uitgeplunderde koopman. Olie en zalf hebben met elkaar te maken. We spreken ook over de ?zalving? van de zieke. Vanuit de evangelische en apostolische opdracht heeft de traditie van het sacrament van de ziekenzalving zich ontwikkeld. Van een algemene zalving tot genezing is het geworden tot een sacrament dat wordt toegediend als een gelovige ernstig ziek is en in levensgevaar verkeerd.

In onze traditie werd het op den duur ?het sacrament der stervenden? dat zo lang mogelijk werd uitgesteld. Sedert Vaticanum II is het tijdsstip vervroegd zodat de zieke het zelf bewuast meemaakt en samen met de voorganger en de familieleden een zinvolle en vaak onvergetelijke viering beleeft.

Belangrijk is dat de ziekenzalving niet losstaat van de overige zorg voor de zieke. Iedereen die een zieke bezoekt en lijdenden verzorgt heeft deel aan het mysterie van de ziekenzalving. Op bijzondere wijze geldt dit voor het geven van de ziekenzegen en het uitdelen van de ziekencommunie. Speciaal pastorale werkers vieren met deze sacramentalia de zorg voor de zieke en stervende mensen. Samen met de familie beleven we dat wij ?midden in de dood in het leven zijn?.
We weten en ervaren door de heilige Geest Jezus, de Levende, aan onze zijde.

Pastoor JR van der Wal

DE ZIEKENZALVING

Inleiding voor de avond over het Sacrament van de Zieken.
Speciaal voor leden van de betrokken werkgroepen.

1. Sacramenten algemeen

In de zeven Sacramenten vieren de katholieke Christenen hun relaties met elkaar, met God en met zichzelf. Doel van de sacramenten is het leven te verbinden met de Weg van Jezus Christus en het te richten op het Rijk van God in tijd en eeuwigheid.
Vanuit de Ontmoeting met God, met zichzelf en de naaste ontvangt de gelovige mens kracht om de levensweg getroost en gesterkt te vervolgen.

Doop, Communie, Vormsel, Boete, Huwelijk, Priesterwijding

En Ziekenzalving zijn kostbare momenten in het leven van de gelovigen. We vieren, dat we samen het volk van God zijn en dat onze God een God is, die van mensen houdt en met ons onderweg is.

2. Het Sacrament der zieken

De Ziekenzalving is het geloofsgeheim vieren in tijd van ziekte en zorg voor de toekomst, het leven vieren in de schaduw van de dood.
In het Sacrament vieren we dat we allen breekbare mensen zijn, geroepen elkaar liefdevol bij te staan. We danken God voor al hel goede dat we mochten ontvangen. We uiten onze teleurstelling voor wat anders had moeten zijn. We vergeven elkaar en vragen God ons te vergeven.
We verbinden de zieke mens met God, die in Jezus van Nazareth, een sterfelijk mens, is verschenen. Jezus zelf werd voor en na zijn dood gezalfd.
In de handoplegging en de zalving bidden we om kracht.
Als het mogelijk is om kracht om weer op ie staan en er voor je geliefden te zijn, of om kracht om afscheid van hen te nemen, afscheid te nemen van je lichaam en van deze wereld.

We bidden dan om een rustig en vredig heengaan en om troost en kracht in de komende, moeilijke tijd. Voor de familie bidden we om juiste woorden en gebaren, om er zo goed mogelijk voor elkaar te zijn, in die vaak zeer zware maar ook kostbare dagen.
De Ziekenzalving is een belangrijk en zeer krachtig Sacrament dat we niet moeten veronachtzamen. Het doet de zieke mens en de bezorgde familieleden meestal zeer veel goed.

3. Korte Geschiedenis van het Sacrament

a. De Apostolische tijd

Het Sacrament van de Ziekenzalving wordt verbonden met de opdracht die Jezus aan zijn leerlingen gaf de zieken te zalven met olie en hen de handen op te leggen. (Marcus 6, 13 )

In de brief van Jacobus ( Jac. 5, 14 ) staat de opdracht aan de "oudsten van de gemeente" ofwel "de priesters van de kerk" tot het zegenen en zalven van de zieken, verbonden met het vergeven van de zonden.

b. De Kerk van het Oosten

In de Kerken van het Oosten is de dubbele traditie bewaard gebleven. Enerzijds is het de brede zalving van de zieken - en de gezonden- als symbool van de genezing van ziel en lichaam door de kracht van Jezus de Gezalfde, anderzijds is er de plechtige Ziekenzalving waarbij zo mogelijk een zevental priesters aanwezig zijn; Een zeer langdurige en plechtige viering waarin de gelovige zich voorbereidt op de reis naar het eeuwig leven.

c. De Middeleeuwen

In de middeleeuwen werd het sacrament uitdrukkelijk verbonden met het stervensuur. In Biecht, Handoplegging en Zalving en het Viaticum. (De laatste H. Communie als Viaticum "teerspijze" - voedsel voor onderweg) vertrouwde men de stervende mens toe aan zijn God. Wie na de bediening beter werd moest verder in strenge boete leven.

d. De Moderne Tijd

Het Concilie van Trente haalde het aspect van genezing weer naar voren maar men bleef beducht voor een magisch gebruik van het Sacrament. Als "Sacramenten der Stervenden" bleef de bovenstaande drieslag ( boete -- ziekenzalving - communie)bewaard.

e. Onze Tijd.

Na het Tweede Vaticaanse Concilie is er grotere aandacht voor het pastorale aspect van de sacramenten gekomen. De Ziekenzalving kreeg haar plaats in het geheel van de begeleiding van de Christusgelovige mens in de laatste levensfase.Biechtgesprek, Ziekenzalving en Laatste Communie zijn tegenwoordig meest van elkaar gescheiden.

4. Het Moment van de Ziekenzalving

a. Ziekenzalving bij Levensgevaar

Meestal wordt het Sacrament der Zieken bediend als de zieke mens in direct levensgevaar is. Zo mogelijk wordt degene die bediend zal worden in de voorbereiding betrokken. Meestal is er overleg met de betrokken arts of de verzorging.

b. Ziekenzalving uit Voorzorg

Verkeert iemand in latent levensgevaar, bijvoorbeeld als ernstig hartpati?nt, dan kan de gelovige uit voorzorg bediend worden. Dit gebeurt meest in bijzijn van de naaste familieleden en er wordt verder geen ruchtbaarheid aan gegeven. Een parochiaan kan ook persoonlijk met de pastor overleggen en het sacrament in strikte priv?-sfeer ontvangen.

c. Ziekenzalving als Sterking

Als sterking wordt het sacrament toegediend bij voorbeeld voor een zware operatie of een zeer intensieve therapie-
Ook wanneer een mens zeer bezorgd is over het ziekteproces. Het is dan vooral een bede om lichamelijke en geestelijke kracht.

d. Gezamenlijke Ziekenzalving

In een zorgcentrum kan men op een geschikt moment in het kerkelijk jaar kiezen voor een gezamenlijke viering van het Sacrament voor hen die zwaar lijden of zeer bezorgd zijn.

e. Gebed na het Sterven

Als de gelovige overleden is als de pastor arriveert kan deze een vereenvoudigde viering van het Sacrament houden. Deze viering is vooral gericht op de nabestaanden van de overledene. We vertrouwen de overledene toe aan de barmhartige God. Als er geen pastor bereikbaar is, kan men de Bijbel of een gebedenboek nemen of zelf een gebed formuleren.

5. De Bedienaar

a. De Priester

De bedienaar van het Sacrament van de Zieken is de priester, "de oudste". In geval van nood kan ook een priester die zijn ambt heeft neergelegd de ziekenzalving toedienen.
De eerst aangewezen priester is de Pastoor van de parochie, is deze afwezig dan kan een beroep gedaan worden op de pastor van de week, op een der regiopastores of op een van de Paters Franciscanen.

b. De Pastoraal Werker

Een pastoraal werker kan niet het Sacrament van de zieken bedienen, wel de ziekenzegen geven, met de ernstig zieke en de familie bidden en de communie uitdelen.
In parochies die toevertrouwd zijn aan pastorale werkers zal een gezamenlijke Communieviering rond het ziekbed een belangrijke plaats krijgen.
Bij de Ziekenzalving kan de Pastoraal Werker assisteren.

c. De Ziekenzegen

Iedere Christen kan met een zieke bidden om genezing, geestelijke en lichamelijke kracht of om overgave.
Aan het einde van het gebed kan men ook de zegen van God afbidden en een "kruisje" geven

6. Voorbereiding

a. Het Voorgesprek

Het is belangrijk dat degene die de Ziekenzalving zal ontvangen van het komende gebeuren op de hoogte is en zich kan voorbereiden.
Schrikt men voor het gesprek over bedienen terug, vraag dan de pastor een voorgesprek te houden.
Vaak blijkt de zieke zelf heel goed de ernst van de situatie in te zien.
Voelt de zieke niets voor bedienen dan moet hij in die keuze gerespecteerd worden.

Overleg of de zieke en de familieleden ter Communie kunnen gaan. Deel het besluit hierover aan de pastor mee.

Meldt hem ook het aantal communicanten.

b. Wie zijn er bij?

Zorg ervoor dat de naaste familieleden aanwezig zijn.
Sluit ook kinderen niet bij voorbaat uit. Zij voelen zich door hun deelname aan de viering vaak zeer positief bij het gebeuren betrokken.
Vergeet ook zeer goede vrienden en vriendinnen niet..

c. De Ruimte.

Deel in een ziekenhuis of verpleegtehuis aan de verpleging mee dat de Ziekenzalving zal worden toegediend.
Zo nodig zorgen zij voor een rustige aparte kamer.

Ruim thuis de kamer voor de viering op, zorg voor een rustige atmosfeer, steek een paar kaarsen aan.
Plaats zo mogelijk een kruisbeeld.
Evt. wijwater of Lourdeswater en enkele voorwerpen met een belangrijke betekenis of foto ?s van mensen die voor de zieke veel betekenen.

7. Opbouw van de Viering

a. Vooraf kan een kort persoonlijk gesprek met de pastor plaatsvinden, -eventueel uitlopend op biecht en absolutie-.
b. Begroeting van de aanwezigen. Korte uitleg van de rite aan de aanwezigen.

Gebed om de Heilige Geest.

c. Boeterite, samen met de aanwezige familieleden en vrienden.
Bij levensgevaar geeft de priester de absolutie.

d. Lezing uit de Bijbel.
Voorbede voor de zieke, de familieleden en anderen die lijden.

e. Handoplegging met dankgebed

f. Zalving met door de bisschop gezegende olijfoliemet bede om kracht tot genezing, om verlichting van pijn.of om een vredig, Christelijk sterven.

g. Gezamenlijk gebeden "Onze Vader"

h. Eventueel wordt de Heilige Eucharistie gevierd of de Heilige Communie uitgereikt. Bij acuut sterfgevaar ?het Viaticum? genoemd met speciale gebeden en ? indien mogelijk - vernieuwing van de doopbeloften.

i. Wees gegroet, Salve Regina of een gedicht.
j. De Zegenbede-

7. Na de Viering
Na de viering geeft men de zieke een hand, begeleid door: een troostwoord, een dankwoord, een woord van felicitatie, een vredeswens, een korte bemoediging, een onvergetelijke herinnering of een spontaan -woord.Een vertrouwd familielid blijft bij de zieke achter.
Zo nodig opvangen en de emoties delen.
Heel vaak is een ernstig zieke tijdens en na het bedienen zeer helder, en is in staat nog enkele woorden ie zeggen. We proberen te grote emotionaliteit te voorkomen.Speciaal in een ziekenhuis kunnen de andere familieleden samen gaan koffiedrinken en later zo mogelijk nog even gedag zeggen.